mięta

Mentha sp. jest rodzajem rośliny z rodziny wargowych. Rodzaj liczy ponad 20 gatunków, z których wiele posiada liczne odmiany. 

W Polsce, w stanie naturalnym najczęściej można spotkać 5 gatunków podstawowych i 3 mieszańce:

Mentha arvensis L. - mięta polna; może tworzyć liczne mieszańce

Mentha rotundifolia (L.) Hudson - mięta okrągłolistna

Mentha niliaca Jacquin - mięta kosmata; mieszaniec M. spicata x M. suaveolens

Mentha longifolia (L.) Hudson - mięta długolistna

 

Mentha spicata L. - mięta zielona

Mentha piperita L. -  mięta pieprzowa; mieszaniec M. aquatica x M. spicata;

tworzy liczne odmiany smakowe

Mentha aquatica L. - mięta nadwodna; możne tworzyć odmiany

Mentha verticillata L. -  mięta okręgowa; mieszaniec M. aquatica x M. arvensis

 

Mięta jest roślinną o wszechstronnym zastosowaniu; jadalna, lecznicza, przyprawowa i ozdobna. Stosowana jest w przemyśle (np. spożywczym, perfumeryjny, tytoniowy) i kosmetyce.

Już w starożytności uważano ją za znakomity lek na rozmaite dolegliwości. Osobom

cierpiącym na bóle uszu i migreny zalecano stosowanie kropli miętowych, natomiast chorym na

żółtaczkę i zapalenie woreczka żółciowego picie miętowej herbaty. 

Podstawową substancją czynną zawartą w mięcie jest Mentol - alkohol terpenowy, nierozpuszczalny w wodzie i łatwo rozpuszczalny w tłuszczach. Mentol działa początkowo drażniąco, potem znieczulająco na przewód pokarmowy, jest lekko przeciwbakteryjny. Wewnętrznie działa rozgrzewająco. Pobudza ośrodek naczynioruchowy i mięsień sercowy, rozszerza oskrzela i tchawicę ułatwiając oddychanie, zwiększa płynność śluzu, osusza drogi oddechowe przynosząc chwilową ulgę przy katarze. Zmniejsza nudności i wspomagania procesy trawienne. Działa lekko uspokajająco. W większych dawkach może porażać układ nerwowy. Zewnętrznie mentol może być stosowany jako środek przeciwświądowy, znieczulający, słabo antyseptyczny, ściągający, ujędrniający, ściąga pory i rozjaśnia skórę. 

Ziele i liść mięty pieprzowej zawiera także inne ważne składniki: flawonoidy, witaminę E, karotenoidy, azuleny, betainę, kwas rozmarynowy, kwas kawowy, kwas chlorogenowy, garbniki, trójterpeny.

Suszone liście mięty pieprzowej powinny zawierać nie mniej niż 1,5% olejku eterycznego - z kupowanym w aptekach surowcem, zwłaszcza w torebkach "ekspresowych" często jest trochę gorzej. 

Mieta jest więc polecana przy dolegliwościach żołądkowych  trawiennych. Nieżytach przewodu pokarmowego. Działa łagodząco na objawy przeziębienie i grypy. Zewnętrznie moze byc stosowana na problemy skórne oraz chłodząco na podrażnienia i lekkie poparzenia. Działa antyseptycznie. Przynosi ulgę przemęczonym mięśniom. Olejek eteryczny działa uspokajająco i pomaga w bólach głowy.

 

Jako przyprawa mięta świetnie nadaje się do ryb, mięsa wołowego, drobiowego, wieprzowego i baraniny, do potraw kuchni włoskiej, sałatek, serów pleśniowych i dojrzewających, zup oraz rosołu. Świeże liście mięty są bardzo dobrym dodatkiem do napojów i deserów. Można dodawać ich również do wody, w której gotujemy marchewkę, ziemniaki lub zielony groszek. Mięta dobrze pasuje do twarogów i maseł ziołowych.

Według mitologii greckiej mięta to nimfa (Menthe) zamieniona w roślinę przez swojego kochanka Hadesa, który chciał uchronić ja przed zemstą Persefony.

Mięta zwiększała potencjał magiczny. Jest wykorzystywana wraz z innymi magicznymi ziołami. Pełniła funkcje silnego afrodyzjaku miłosnego. Stosowano ją także dla zapewnienia spokojnego snu i wywołania snów proroczych. Dodatkowo mięta przyciąga szczęście i pieniądze. Jest stosowana w magii oczyszczającej i uzdrawiającej. Pobudza moce parapsychiczne, mądrość życiową, serdeczność i gorące uczucia. Pobudza aktywność na każdym poziomie. Usuwa irracjonalne lęki, chroni przed popełnieniem błędów, odgania złe myśli, likwiduje skłonność do martwienia się, strzeże przed pokusami.